Renco(48) kwam terug van een bezoek aan de huisarts en vertelde zijn vriendin Esther hoe het was gegaan. ‘De dokter vroeg hoe ik sliep. Ik zei: volgens mij wel goed.’ Esther zuchtte diep. ‘Goed? je ademhaling stokt regelmatig. ik twijfel ’s nachts wel eens of je ademt.’

Met dat nieuwe inzicht belde Renco de volgende dag de huisarts. Die verwees hem meteen door naar het slaapcentrum. Binnen twee weken een slaaponderzoek met als conclusie: slaapapneu. Hij kreeg een cpap mee.

Daarna volgde een uitgebreid gesprek met een tweetal enthousiaste mensen van de ApneuVereniging. Renco: ‘Ik heb met hen langer gesproken dan met het personeel van het ziekenhuis.’ Ze namen afscheid met het voor meerdere uitleg vatbare ’Zet hem op!’

Hoe anders was het nog niet zo lang geleden. Hij was doodmoe. Uitgeput. De dokters dachten aan hoge bloeddruk. Aan Lyme. Aan vitamine D-gebrek. Hij bleef doodmoe. Zijn lange reistijd naar het werk werd genoemd als oorzaak. Uiteindelijke conclusie: burn-out. Hij bleef thuis en sliep de eerste maanden twintig uur per dag.

Hij moest wat meer bewegen, wandelen was vroeger toch zijn passie? Vol goede moed stapte hij door de achterdeur naar buiten, maar bij de voordeur voelde hij zich al zo moe dat hij daardoor maar weer naar binnen ging.

Na een half jaar begon hij onder druk van de Arboarts weer voorzichtig met werken. Eerst parttime, daarna steeds meer uren. Zijn energieniveau nam langzamerhand weer af. Esther en Renco namen lang verlof op en gingen tijdens de zomervakantie vier weken met de caravan naar Zweden. Om bij te tanken. Maar na de vakantie had hij nog steeds het gevoel dat de accu niet opgeladen was.

Toen ging hij weer naar zijn huisarts. Die stelde gelukkig de vraag hoe hij sliep.

Tegenwoordig zijn Renco en Esther een stralend stel en hebben ze hun leven weer helemaal op de rit. Ze wonen sinds een jaar samen in een nieuw huis dichter bij zijn werk. Zij heeft ook werk in de buurt gevonden. Zijn energie neemt steeds meer toe en hij heeft weer zin in wandelen. Nog geen tochten van meer dan twintig kilometer, maar wel steeds verder. Wanneer de kans zich maar voordoet, gaan ze met de caravan op pad.

De cpap is vanaf de eerste dag geadopteerd en geaccepteerd. Ook in de caravan gaat hij mee. Natuurlijk zijn er wel eens klachten over vocht in de slang of over benauwdheid als zijn neus verstopt is. Maar hij heeft nu een AHI van drie. Renco laat vol trots zien dat hij een hoes voor de cpap-slang aan het breien is, want het is ’s nachts weer kouder!

Naar buiten toe is Renco heel open over zijn apneu. Niet dat hij er mee te koop loopt, maar als het ter sprake komt vertelt hij erover. Op zijn werk, bij familie, vrienden en kennissen. Want zij hebben zijn energiemetamorfose van dichtbij meegemaakt.