‘De grote herdershond van mijn kinderen begroet me altijd heel enthousiast. Maar als ik blijf slapen en het masker op heb, benadert hij me heel rustig. Dat heeft hij geleerd. Ook mijn acht kleinkinderen doen dan voorzichtig. Ze weten al veel van mijn apneu. Ik vind het belangrijk dat mijn omgeving ervan op de hoogte is.  Als het nodig is, kunnen zij voor mij zorgen.

Ik ben een voorstander van het gebruik van de hulpmiddelen die er tegenwoordig zijn. Toen mijn zicht minder werd, nam ik een bril. Op het moment dat mijn hart het minder goed deed, kreeg ik een pacemaker.  Dertien jaar geleden schrok ik midden in de nacht wakker, omdat mijn adem stopte. Binnen de kortste keren stond een bpap naast mijn bed.

Ik gebruik het apparaat elke nacht. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn ermee vertrouwd. Ik beantwoord al hun vragen erover, daar ben ik heel open over.

Ik geniet ervan om elke dag iets leuks te doen. Ik doe niks meer waar een tijdslimiet aan verbonden is. Ik wil op elk moment kunnen genieten van het leven. Het stopt niet bij tachtig.
Omarm de hulpmiddelen die er zijn. Gebruik ze goed en het zou zomaar kunnen dat je nog jaren mee kunt.’

Dit interview van Jerney Hendriks stond eerder in het ApneuMagazine

Foto: Jan W. Groot