Klachten nooit serieus genomen
Al sinds mijn puberteit ben ik altijd moe. Maar de diagnose slaapapneu is pas op mijn 33e gesteld. In de twintig jaar daartussen ben ik vaak bij mijn huisarts geweest met vermoeidheidsklachten. Die werden helaas nooit serieus genomen. Mijn klachten werden altijd afgedaan met een simpel “Doe maar een weekje rustig aan”.
Tot ik in 2017 een heel zware burn-out had, inclusief depressie en paniekaanvallen. Toen ben ik doorgestuurd naar een neuroloog voor slaaponderzoek.
Restschade chronische vermoeidheid
Nu gebruik ik al zes jaar een cpap. ’s Ochtends word ik minder beroerd wakker, maar ik ben nog steeds vermoeid. Overdag moet ik een paar uur bijslapen om het vol te kunnen houden. Die chronische vermoeidheid is waarschijnlijk de restschade van jarenlang onbehandelde apneu.
Druk op relatie en gezinsleven. Wel nieuwe baan
Het ergste is dat ik daardoor niet meer normaal kan functioneren als echtgenoot, huisvader van een jong gezin en vriend. Nog steeds ligt er door mijn constante vermoeidheid veel druk op mijn relatie en gezinsleven.
Gelukkig heb ik wel een nieuwe baan gevonden voor vier ochtenden in de week. Mijn werkgever geeft me alle ruimte om een zo goed mogelijke werk-privébalans op te bouwen. Dat blijft een uitdaging.
