Al op tienerleeftijd en als jongvolwassene deed ik vaak een middagdutje. Ik heb vele jaren fulltime gewerkt in een zware baan. Tijdens een studiedag in een theaterzaal ben ik al eens rechtop in slaap gevallen.
Telkens als ik bij de huisarts zat om aan te kaarten dat ik zo moe was en vroeg of ik misschien een burn-out kon hebben of overspannen kon zijn, zei de huisarts vaak; maar u kunt ook moe zijn van uw werk, u zit in zware omstandigheden. Dan werd er bloed geprikt, bloedresultaten waren goed. Dus niks aan de hand, schouders eronder en door. Ik dacht dan dat iedereen het zo zwaar had, dat dat normaal was.
Toen ben ik minder gaan werken, omdat ik fulltime werken niet meer trok qua energie. Weer zat ik vaak bij de huisarts, op enig moment kwam er uit de bloedtest dat ik een vorm van reuma heb. Ook hier past erge vermoeidheid bij. Ik had ernstige slaapproblemen, al jaren en nu werden die nog veel erger. Zelf dacht ik aan een slaaponderzoek omdat ik zo veel slaapproblemen had: nachtmerries, insomnie, rusteloze benen…
Na succesvolle behandelingen, voor Autisme en PTSS, bij de therapeut bleef ik zo ontzettend moe. Sterker nog; ik ging nog meer achteruit (minder energie, nog vermoeider, nog meer slapen ‘s middags, ik werd steeds dikker). De slaapproblemen bleven en ik ben weer naar de huisarts gegaan (een half jaar eerder vroeg ik ook al om een slaaponderzoek, maar ik moest een half jaar wachten en eerst de therapie afronden) en heb min of meer een slaaponderzoek geëist. De huisarts vroeg of ik dacht dat ik ademstops had. Nee, dat vermoeden had ik echt niet, mijn man had ook nooit wat gemerkt – hij slaapt heel vast.
Nu heb ik ruim een half jaar een CPAP. Wat betreft ademstops gaat dit heel erg goed; Qua energie merk ik weinig vooruitgang, ik ben nog dikker geworden, ik voel me heel erg beperkt. Wist ik maar eerder hoe ernstig de gevolgen van slaapapneu zijn. Dan was ik niet zo achteruitgegaan, zo dik geworden, dan had ik niet zo’n slechte conditie gekregen…
Terugkijkend op mijn leven denk ik dat ik al zeker 24 jaar en misschien nog langer slaapapneu heb. Zoveel jaren zuurstoftekort in de nacht… mijn mentale problemen (slecht geheugen, dingen vergeten) kunnen dus ook hierdoor komen. Het ergste is: misschien wordt het nooit meer beter!
