Cpap? Ik moest me er maar mee redden!

Tonnie Buitink (75)

Gepensioneerd evenementenmanager Universiteit Twente:

‘Zo’n twintig jaar geleden zei mijn man tegen me dat het leek of ik stikte in mijn slaap. Ik ging er mee naar mijn huisarts. Die stuurde me door naar de longarts. Die constateerde apneu. Ik kreeg een cpap mee. Ik moest me er zelf maar mee redden. Ik heb het apparaat heel lang gebruikt.

Met de auto in de sloot

Ongeveer 3 jaar geleden ontdekte ik dat het apparaat me niet meer goed hielp. Ik heb daardoor twee keer met mijn auto in de sloot gezeten. Mijn huisarts stuurde me door naar Dr. Fabius, een technisch geneeskundig arts.

Alle onderzoeken moesten opnieuw. Ik bleek ondanks cpap een AHI van 50 te hebben. Ik kreeg een BiPAP. Maar ik had nogal wat centrale apneus. Daarom werd ik doorverwezen naar professor Wijkstra van het UMCG Groningen.

Na 1 nacht al resultaat

Professor Wijkstra vertelde me dat ik geen cpap of BiPAP nodig had maar een ASV. Een ASV volgt de ademhaling en past de druk automatisch aan. De ASV werd ingesteld en ik nam hem mee naar huis.

Ik vroeg wanneer ik resultaat kon verwachten. Het antwoord was: ‘Misschien morgenvroeg al wel.’ Na de eerste nacht was mijn AHI gezakt naar 5. Ik dacht dat het ding kapot was. Maar de AHI blééf zo laag. Het uitlezen van het apparaat bevestigde dat.

Blij en boos

Ik was natuurlijk heel erg blij, maar ook boos. Ik heb verschillende chronische aandoeningen, onder andere hartproblemen. Maar iedere keer als ik de specialisten vertelde over mijn apneu, deden ze er niets mee. Misschien dat die aandoeningen niet zo erg waren geweest, als ze er wel aandacht aan besteed hadden.’