Het hart van de diagnose van apneu is het poly(somno)grafisch onderzoek.

De longarts, neuroloog en KNO arts doen ieder hun onderzoek. Als naar hun idee sprake van apneu kan zijn, volgt het poly(somno)grafisch onderzoek. Met dit dure onderzoek kunnen de specialisten vaststellen of er sprake kan zijn van obstructief apneu (osas) of centraal apneu (csas). Het poly(somno) grafisch onderzoek wordt ’s nachts afgenomen. U moet hiervoor proberen tenminste 5 uur te slapen. De ene kliniek doet het onderzoek door thuisregistratie en anderen doen het onderzoek intern.

Thuisregistratie
De medewerkers plakken in de kliniek een serie draden op uw hoofd en leggen verbindingen. Met een klein registratieapparaat gaat u naar huis en slaapt u in uw eigen bed. De volgende dag worden draden verwijderd in de kliniek. De geregistreerde gegevens worden dan uitgelezen en geanalyseerd en na enige tijd krijgt u de uitslag.

Registratie in de kliniek
In het ziekenhuis slaapt u in een aparte kamer. Soms wordt er een videocamera neergezet om uw slaapgedrag vast te leggen. In sommige gevallen is er permanent een zogenaamde ‘saas’-verpleegkundige in de buurt om het onderzoek te volgen.

Volgens de osas-richtlijn zijn beide methoden effectief zolang de juiste waarden gemeten worden. De thuisregistratie heeft als voordeel dat u in uw vertrouwde omgeving slaapt. In de kliniek kunnen daarentegen meer gegevens worden verzameld. Het poly(somno)grafisch onderzoek is niet belastend. Veel mensen zijn zenuwachtig of bang dat ze net díe nacht goed slapen en dat er dan niets uit het onderzoek komt. Dit komt echter nooit voor. Mensen met slaapapneu slapen iedere nacht onrustig, ook al merken zij het zelf niet altijd. Het onderzoek haalt uw klachten er feilloos uit.

Meten = weten
Tijdens de slaaptest worden uw hersengolven, hartritme, ademhalingspatronen, spierspanning, zuurstofgehalte in het bloed en de bewegingen van uw lichaam geregistreerd. Dit gebeurt op de volgende manieren:

Slaapdiepte
Om uw slaapdiepte te kunnen bepalen, wordt een serie draden op uw hoofd geplakt. Dit is voor de EEG, het zogenaamde elektro-encefalogram. Hiermee wordt de hersenactiviteit gemeten. Hieruit maken de specialisten op of u slaapt en hoe diep. Dit kan ook gecontroleerd worden door plakkertjes bij de ooghoeken.

Adem halen
Met een band rond uw borst en buik wordt gecontroleerd of u pogingen doet om adem te halen. Bij een osas-patiënt gaan de bewegingen in borst en buik door, wanneer er niet via de keel adem wordt gehaald. Bij csas-patiënten geven de hersenen (tijdelijk) geen prikkel tot ademhalen. De beweging in borst en buik stopt dan.

Adequaatheid van de ademhaling
Er worden sensoren onder de neus aangebracht om te controleren of u nog wel ademt. Als u niet ademt daalt het zuurstofgehalte in het bloed. Het zuurstofgehalte wordt meestal gecontroleerd met een bandje over de vingertop.

Houding
De houding waarin u slaapt kan door een sensor vastgelegd worden. Soms gebeurt dit door een camera of door observaties van de verpleegkundige. Meestal wordt via draden naar de benen ook vastgelegd of u in uw slaap rusteloze beenbewegingen maakt (de zogenaamde restless legs).

Snurken
In sommige gevallen wordt ook het snurkgeluid en de intensiteit ervan vastgelegd.

Overige onderzoeken

MSL ofwel Multi Sleep Latency test
Met alleen ademstilstanden hebt u nog geen slaapapneu. Voor de diagnose osas en csas telt ook mee of u overdag slaperig bent. Om dat overdag vast te stellen wordt ook wel de MSL test gedaan. U gaat dan in een gecontroleerde situatie (in een aparte kamer in de slaapkliniek) overdag naar bed. Zo wordt vastgesteld hoe en hoe snel u in slaap valt.

Endoscopie
De endoscopie is een onderzoek van de kno arts. U wordt in slaap gebracht en met een endoscoop (apparaat met lasercamera) kijkt hij naar de situatie in keel- en neusholte. Endoscopie is vooral nodig als een kno-ingreep overwogen wordt. Hierover leest u meer op de pagina behandeling op deze site.

Tandheelkundig onderzoek
Als behandeling met een mra (beugel die de onderkaak naar voren houdt) overwogen wordt, is tandheelkundig onderzoek noodzakelijk. Daarbij wordt door een gespecialiseerd tandarts uw gebitssituatie in kaart gebracht. Er komt door de mra een stevige druk te staan op uw gebit en bekeken moet worden of uw gebit dat wel aankan.